ب- رجعت در امت هاى پيشين، نمونه‏هاى بسيار دارد:

1- رجعت هفتاد نفر از قوم موسى.

2- رجعت هزاران نفر پس از مرگ (أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ ...) بقره: 243 ..

يعنى: آيا نديدى به سوى آنانكه بيرون رفتند از خانه‏هايشان و ايشان هزاران بودند، از ترس مرگ، پس گفت ايشان را خدا كه بميريد، سپس آنان را زنده كرد.

او كالذى مر على قرية. بقره: 259.

3- رجعت عزير بعد از صد سال.

4- رجعت سام بن نوح به دنيا.

5- رجعت فرزندان ايّوب. رجوع شود به: الدرّ المنثور، ج 5، ص 316؛ جامع البيان، ج 16، ص 42؛ تفسير نيشابورى، ص 44؛ الشيعه و الرجعه، ج 2، ص 154 تأليف مرحوم آيت‏اللّه شيخ محمد رضا طبسى. رجعت از نظر شيعه: 28.

6- رجعت يوشع، اليسع، اشموئيل. تاريخ طبرى، ج 1، ص 280؛ مختصر تاريخ دمشق، ج 11، ص 170؛ الكامل فى‏التاريخ، ج 1، ص 154.

ج- در اسلام نيز نمونه‏هاى زيادى از رجعت وجود داشته است و كسانى، پس از مرگ، به دنيا بازگشتند. ابن ابى‏الدنيا از علماى عامه (متوفاى 208 ه) در اين زمينه كتابى نوشته به نام «مَن عاش بعد الموت» كه در عربستان چاپ شده و شرح حال نمونه هايى از كسانى را كه بعد از مرگ زنده شده‏اند، جمع آوردى كرده است. اينك چند نمونه از آن را مى‏آوريم:

1- رجعت زيدبن خارجه.

2- رجعت جوانى از انصار.

3- رجعت مردى از مقتولين مسيلمه.

4- رجعت ابن خراش.

5- رجعت يكى از بستگان- دايى- ابن ضحاك.

6- رجعت رؤبه دختر بيجان.

7- رجعت شخصى از بنى‏جُهينه.

و نمونه‏هاى ديگر ...

و نيز حديثى از پيامبر (ص) نقل مى‏كنند كه: «ليأتينّ عَلى أمّتي ما أتى بَنِي‏إِسْرَائِيلَ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ». (1)

يعنى: آنچه بر سر امت هاى پيشين آمد بر سر امت من نيز بدون كم و كاست خواهد آمد.

بخارى مى‏گويد: عَنِ النَّبيّ (ص)

 «لتتبعنّ سنن من كان قبلكم شِبراً بِشِبرٍ و ذراعاً بذراعٍ حتّى لو دخلوا في جُحر ضب لأتبعتموهم فقالوا يا رسول‏اللّه اليهود و النصارى؟ قال: فمن إذن». (2)

 «تمامى سنتهاى پيش را وجب به وجب و ذراع به ذراع دنبال خواهيد كرد. و حتى اگر به لانه سوسمارى وارد شده باشند شما هم آنان را دنبال خواهيد كرد. عرض كردند يا رسول اللّه منظور شما از پيشينيان يهود و نصارى هستند فرمود، آرى، چه كسى غير از آنان را قصد دارم؟!»

بالأخره- در اين زمينه، از ائمه طاهرين بيش از پانصد روايت رسيده است. اضافه بر آيات شريفه‏اى كه به رجعت تفسير شده است. (3)

علامه طباطبايى مفسر بزرگ شيعه درباره رجعت مى‏فرمايد: «اگر در اين زمينه به كاوش بپردازى، بسيارى از آياتى را مى‏يابى كه از ائمه طاهرين به قيامت و گاهى به رجعت و گاهى به ظهور امام (ع) تفسير كرده‏اند، و اين نيست مگر به لحاظ وحدت سنخيت بين اين سه معنا. وليكن چون مردم در حقيقت قيامت بحث نكرده‏اند و در زمينه كشف از هويت و واقعيت اين روز عظيم به تحقيق وسيعى نپرداخته‏اند، در معناى اين روايات اختلاف پيدا كرده و بعضى آن را رد و طرح كرده‏اند- و حال آنكه بيش از پانصد روايت است. و بعضى ديگر آن را تأويل كرده و حال آنكه آنها در كمال ظهور و يا صراحتند.

و بعضى ديگر آنرا بدون هر گونه اظهار نظرى نقد كرده‏اند ... (4)

1. ترمذى، ج 5، ص 26

2. بخارى، ج 4، ص 264

3. الشيعة و الرجعة، ج 2، ص 161.

4. تفسير الميزان، ج 2، ص 108.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: